The times they are a changin....?

Gepubliceerd op: 7 maart 2018

Een song geschreven en gezongen door Bob Dylan in 1964. In die tijd een protestzanger, waarin hij ouders en politici waarschuwt er rekening mee te houden dat de tijden veranderen en dat zij hierin mee moeten gaan in plaats van alles bij het oude te willen laten. Een prachtige song waarvan de tekst heden ten dage nog geldt maar voor mij nu meer gericht op bedrijven en instellingen die niet willen of kunnen veranderen en voldoen aan de gestelde normering van 30% vrouwen aan de top.

 

Er wordt de laatste tijd veel aandacht aan dit onderwerp besteed en toch begin ik mij af te vragen of het werkelijk gaat veranderen. Ik vraag het mij af omdat ik bij het opruimen van mijn zolder een artikel tegenkwam dat ik op 12 januari 1998 gefaxed heb gekregen. Ja…..je leest het goed …… een fax!

Het is een artikel uit HP de Tijd van 10 oktober 1997 met als onderwerp: “ Topvrouwen!  Steeds meer vrouwen werken, maar aan de top wil het maar niet lukken”. Een interview met een zestal topvrouwen van toen: Sylvia Tóth (Content Beheer), Sybilla Dekker, (alg. Directeur VNO-NCW) Angelien Kemna (topbelegger Robeco), Yvonne van Rooy (voormalig Europarlementariër, voorzitter college van Bestuur KUB), Marlies Ott (senior consultant) en Wilma van Ingen (directeur Telecom KPN, district Groningen).

Nogmaals ….een artikel uit 1997! Een tijd waarin ik nog gelukkig getrouwd was en niet kon bevroeden dat ik op korte termijn weduwe zou zijn, maar dit terzijde. Wel was ik toen in mijn organisatie al bezig met het onderwerp van meer vrouwen aan de top.

Dat is dus 21 jaar geleden en waar staan we nu?

De problematiek waarover toen werd geschreven, veel parttime werkende vrouwen, is nu nog steeds aan de orde. Ook toen haakten fulltime werkende vrouwen af als er kinderen kwamen. In die tijd werd al gesteld dat het tijdperk van “ het glazen plafond ” echt voorbij was. Wel was er binnen bedrijven nog veel weerstand tegen vrouwen op hoge posities. Dit werd niet zo uitgesproken maar bij de aanname van medewerkers op topposities, speelde toch veelal het old boys network of vrouwen, die het, als het erop aankwam, uiteindelijk af lieten weten omdat ze het niet aandurfden. Ook toen was bijna driekwart van de werkende vrouwen werkzaam in deeltijdbanen en nog geen 3% van de vrouwen bekleedden topposities.

Yes! Het lichtpuntje is dat in 21 jaar tijd het percentage vrouwen op topposities is gegroeid van 3% naar 6,2% bij de beursgenoteerde bedrijven. Een groei van 3,2% in 21 jaar tijd! Oeps……... als we dit tempo aanhouden dan ga ik het in dit leven niet meer meemaken dat de top voor 30% uit vrouwen bestaat.

Ook werd in 1997 al gesproken over dat vrouwen in de top meer vrouwen om zich heen moeten gaan verzamelen, om echt het verschil te kunnen maken. Die slag is ook niet echt gemaakt.

En …. hoe nu verder? Blijven we praten of gaat 2018 echt het jaar van de omslag worden? Gaan wij vrouwen ons nu echt sterk maken om door te dringen in de top, gaan we de parttime banen omzetten in fulltime banen, gaan we met elkaar iets ondernemen om kinderopvang anders te organiseren waardoor fulltime werken gemakkelijker wordt?

Wil je als vrouw kiezen voor economische onafhankelijkheid door fulltime te werken? Durf je door te stoten naar de top? Durf je je weg te banen en ga je niet langer accepteren dat er ongelijkheid in beloning is? Wil je kiezen voor gelijkwaardigheid? Gaan organisaties de slag maken om meer vrouwen aan te stellen in de top? Of moet er dan toch een quotum ingesteld worden omdat het anders niet lukt?

Mijn oproep is dan ook aan iedereen, zowel mannen als vrouwen, laten we nu met elkaar écht de verandering inzetten en ons met elkaar hardmaken voor meer vrouwen aan de top. Dit vraagt inzet van zowel vrouwen als mannen!

Durven jullie de uitdaging aan? Of drinken we een glas, doen een plas en alles bleef zoals het was?

 

The times ….are they really changin?

download
194